Laboratorium wykonuje badania świeżej mieszanki betonowej pod względem spełnienia zakładanej klasy konsystencji oraz badania zawartości powietrza (w przypadku betonów mrozoodpornych). Stwardniały beton natomiast badany jest przede wszystkim pod kątem wytrzymałości na ściskanie oraz wodoszczelności – to badanie fachowo zwane jest „głębokością penetracji wody pod ciśnieniem”.

Badanie wytrzymałości na ściskanie

Do wykonania jednego badania potrzebujemy minimum trzech próbek. Świeża mieszanka betonowa zagęszczana jest w dwóch warstwach na stoliku wibracyjnym w formach o wymiarach 150x150x150 mm. Rozformowane (po około dobie) próbki, wkładane są do wody o temperaturze ok. 20 st. C i przechowuje tak przez 28 dni. Przed badaniem próbki są wyjmowane z wody. Próbkę bada się w specjalnej prasie, gdzie poddawana jest narastającej sile. Wynikiem badania jest maksymalna siła, jaką jest w stanie przenieść badana próbka przed jej zniszczeniem. Siła wywierana jest na określoną powierzchnię, a wyniki prezentowane są w MPa, gdyż N(siła)/m2(powierzchnia) = MPa.  Dla każdego betonu projektant wyznacza odpowiednią klasę wytrzymałości np. C 30/37. Aby ta klasa była spełniona, średnia z trzech badanych próbek nie może być mniejsza niż 41MPa (37+4), natomiast żaden pojedynczy wynik nie może być mniejszy niż 33 MPa (37-4).

Badanie głębokości penetracji wody pod ciśnieniem

Próbki betonu są formowane i przechowywane w podobny sposób jak w badaniu wytrzymałości. Po 28 dniach są wyciągane z wody i przygotowywane do badania. Następnie poddaje się je ciśnieniu wody równym 5 bar przez okres 72 godzin. Po tym czasie  próbka jest rozłupywana i sprawdzana jest maksymalna głębokość penetracji wody widoczna jako zawilgocenie powierzchni.